فراتر از مرگ در یک بیمارستان 88801100011088 ترس بسیار است، برای جهان یک مکان خطرناک است؛ در بالای آن، ترس از وحشت است که ترس ممکن است القا وجود دارد. هیچ جا این درست تر از پرونده همه گیر نیست. آیا پس از آن که تمام اقدامات پیشگیرانه مانند پوشیدن ماسک، دوری اجتماعی و عادات بهداشتی خوب را انجام داده اند، باید کیفیت زندگی را بیشتر بی اساس کنیم؟ این نکته در رسانه های خبری که ماه هاست تحت سلطه گزارش ها و کامنت های همه گیر باقی مانده اند- مورد توجه کافی شکل دهنده های نظر قرار ن گرفته است- اگر همان طور که از کسالت ناتوان هستیم یا علاقه ای به زندگی غیر از تثبیت در همه گیر داریم. همه گیر پیامدهای نامطلوب سلامت اجتماعی و روانی دارد، مانند وحشت و هراس (یا وسواس به ترس های غیرمنطقی اغراق آمیز)؛ افزایش آزار جسمی کودکان و خشونت خانگی؛ افسردگی; و خودکشی (یکی دیگر از پیامدهای کشنده رانده شده توسط تنهایی بیشتر و احساس انزوای اجتماعی). ارتباط قوی بین تنهایی/ افسردگی و مصرف بیش از حد مواد مخدر وجود دارد. در ایالات متحده، نسخه هایی برای داروهای ضد اضطراب افزایش یافت و دستیاران خواب در طول چند ماه گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته اند؛ و روانپزشکان 86 درصد بیشتر برای داروهای روان گردان تجویز کردند، در درجه اول ضد افسردگی. نسخه هایی مانند این ها می تواند منجر به نوعی اعتیاد یا وابستگی بیمارگونه به دارو شود. آنچه برای شرکت های دارویی سودآور است برای یک ملت در حال حاضر داشتن بیش از حد بسیاری از افراد بیش از حد دارو نفرت انگیز است. بنیاد آموزش اقتصادی به تازگی گزارش "خوشه هشدار دهنده در مصرف بیش از حد مواد مخدر - یک اپیدمی پنهان با همه گیر کروناویروس." آیا وضعیت در کشورهای دیگر مانند چین بهتر است؟ ارتباط قوی بین تنهایی/ افسردگی و مصرف بیش از حد مواد مخدر وجود دارد. (تصویر: تصویر / یوتیوب) <i></i> <i></i> <i></i> <i></i> <i></i> <i></i> <i></i> <i></i> علاوه بر این، بهبودی از COVID-19 یک فرایند دشوار است. بیماران COVID-19 در مراقبت های ویژه دچار توهم های پارانویید و اغلب وحشتناکی شده اند که می تواند بهبودی را کند کند کند و خطر افسردگی را افزایش دهد. یک زندگی زمانی نجات می یافت که یک بیمار بخش مراقبت های ویژه را ترک کند. اما بیمار مرخص شده باید با مشکلات بهداشتی طولانی مدت مانند ضعف عضلانی، مشکلات تنفسی، و اختلال شناختی مواجه شود. علاوه بر این، جوان و پیش از این سالم در برابر بی ثباتی ماندنی مصون نیستند. همه گفته شده، همه گیر اثرات نامطلوب عظیم و بلند مدت بر افراد و جوامع خواهد داشت. در این مقاله بر تنهایی و احساس انزوای اجتماعی که با همه گیر تشدید شده تمرکز می کنم. در آمریکا، یک نظرسنجی از سوی انجمن افراد بازنشسته آمریکا در سال ۲۰۱۸ در بر داشت ۱ نفر از هر ۳ بزرگسال مسن تر از ۴۵ سال تنها است. در واقع آمریکایی ها چندین دهه است که «دوری اجتماعی» هستند. کمیته مشترک اقتصادی گزارش داد که بین سال های ۱۹۷۴ تا ۲۰۱۶ تعداد بزرگسالانی که گفته اند یک شب را با یک همسایه گذرانده اند حداقل چندین بار در هفته از ۳۰ درصد به ۱۹ درصد کاهش یافته است. همه جا افراد مجردی را می بینم که کار خودشان را انجام می دهند، بدون شریک زندگی یا خانواده. در مکان های عمومی، دیدن یک خط از افراد که همگی به تلفن های همراه خود نگاه می کنند، کاملاً دید است، بدون اینکه کوچکترین توجه ای به افراد اطرافشان داشته باشند. افزایش فیس بوک، توییتر، و مانند آن هم یک علامت و هم عامل تنهایی است: یک علامت به این دلیل که آنها نیاز به تنهایی را برآورده می کنند؛ یک علت چون بدیهی است هر چه زمان بیشتری را صرف چنین رسانه هایی کنید، زمان کمتری برای تعاملات اجتماعی رو در رو خواهید داشت. جامعه آمریکا نیاز وخیم به حفظ سبک زندگی و نهادهای اجتماعی دارد که در خدمت نیازهای عمیق ما برای صمیمیت و جامعه هستند....

مقالات مشابه

نظرات کاربرن