چرا قانونگذاران نامیبیا در حال مبارزه با یک معامله برای نسل کشی آلمان هستند؟
در اوایل سال جاری، دولت آلمان به دلیل قتل عام‌هایی که نیروهای استعماری خود علیه مردم هررو و ناما در نامیبیا کنونی بین سال‌های 1904 تا 1908 مرتکب شدند، عذرخواهی کرد. پارلمان نامیبیا در حال بررسی پیشنهادی است که با کمک 1.2 میلیارد دلاری همراه بود. . و آلمان رسماً اذعان کرده است که آنچه در نامیبیا اتفاق افتاد نسل کشی است.
اما در نامیبیا، بسیاری معتقدند که این پیشنهاد خالی است. و آنچه نامیبیا و آلمان در این مذاکرات انجام می دهند توسط بسیاری از کشورهای مستعمره سابق و قدرت های استعماری آنها مشاهده می شود که به دنبال نقشه راهی برای کنار آمدن با داستان های خشونت و سرکوب خود هستند. تجربه نامیبیا نشان می دهد که هیچ پاسخ آسانی وجود نخواهد داشت. برای بسیاری در آنجا، برای مثال، پیشنهاد فعلی آلمان به کشور اجازه می دهد تا به راحتی از هم جدا شود و به فرزندان کشته شدگان فرصت مناسبی برای برجسته کردن نیازهای خود نمی دهد.
هنی هندلی سیبب، یکی از اعضای پارلمان جنبش بی خانمان ها، حزبی که با پیشنهاد آلمان مخالفت کرد، گفت: "ما کلمه ای را که می خواهیم نمی شنویم - بهانه واقعی کلمه غرامت خواهد بود." «آنها باید صریح و مستقیم باشند و بگویند آنچه که ارائه می دهند غرامت نسل کشی است.
چرا این را نوشتیم
نامیبیا در حال تصمیم گیری برای پذیرش 1.2 میلیارد دلار از آلمان به عنوان غرامت برای نسل کشی استعماری است. این مناظره سوالات گسترده تری را در مورد اینکه جنایات استعماری چگونه باید ارزیابی شوند و چه پاسخی سزاوار است، مطرح می کند.
ژوهانسبورگ
پل توماس که در نامیبیا بزرگ شد، می دانست که اتفاق وحشتناکی برای خانواده اش رخ داده است، اگرچه جزئیات دقیق آن نامشخص بود.
والدین او به طور گذرا ذکر کردند که پدربزرگ و مادربزرگشان زمانی مجبور به فرار از سرزمین خود شده بودند. افراد مسن در جامعه او از کشته شدگان در نبرد با سربازان آلمانی صحبت کردند.
اما تا زمانی که آقای توماس در نامیبیا، مستعمره سابق آلمان دانشجو بود، متوجه شد که اصطلاح خاصی وجود دارد که مورخان و فعالان برای اشاره به آنچه برای جامعه او رخ داده است، استفاده می کنند. قتل عام.
چرا این را نوشتیم
نامیبیا در حال تصمیم گیری برای پذیرش 1.2 میلیارد دلار از آلمان به عنوان غرامت برای نسل کشی استعماری است. این مناظره سوالات گسترده تری را در مورد اینکه جنایات استعماری چگونه باید ارزیابی شوند و چه پاسخی سزاوار است، مطرح می کند.
در اوایل سال جاری، دولت آلمان به دلیل قتل عام نیروهای استعماری خود علیه مردم هررو و نام - از جمله اجداد آقای توماس - در جایی که اکنون نامیبیا نامیده می شود بین سال های 1904 تا 1908 عذرخواهی کرد. در سه هفته گذشته، پارلمان نامیبیا در مورد این موضوع بحث کرده است. آیا این پیشنهاد را بپذیرید یا نه، که با بیش از 1.2 میلیارد دلار کمک مالی برای توزیع به هشت منطقه آسیب دیده کشور طی سه دهه آینده همراه شد. و آلمان رسماً اذعان کرده است که آنچه در نامیبیا اتفاق افتاد نسل کشی است.
اما در نامیبیا، بسیاری معتقدند که این پیشنهاد خالی است. و آنچه نامیبیا و آلمان در این مذاکرات انجام می دهند توسط بسیاری از کشورهای مستعمره سابق و قدرت های استعماری آنها در سراسر جهان مشاهده می شود که به دنبال نقشه راهی برای کنار آمدن با داستان های وحشیانه خشونت و سرکوب خود هستند. تجربه نامیبیا نشان می دهد که هیچ پاسخ آسانی وجود نخواهد داشت. برای بسیاری در آنجا، به عنوان مثال، پیشنهاد فعلی آلمان به کشور اجازه می دهد تا به راحتی فرار کند و به فرزندان کشته شدگان فرصت مناسبی برای برجسته کردن نیازهای خود نمی دهد.
بیش از دو ماه است که از اواخر سپتامبر تا اوایل دسامبر، پارلمان این کشور به شدت در حال بحث در مورد پذیرش این پیشنهاد است. با حمایت سازمان مردمی حاکم آفریقای جنوبی (SWAPO)، بسیاری انتظار داشتند که این پیشنهاد علیرغم مخالفت های شدید، تصویب شود.
اما روز چهارشنبه وزیر کشور این کشور اعلامیه غافلگیرکننده ای داد.
فرانس کاپوفی، که همچنین یکی از اعضای پارلمان SWAP است، گفت: "دولت آلمان را بیشتر درگیر خواهد کرد." رای نخواهد بود
اگرچه آقای کاپوفی هشدار داد که مذاکرات همیشه یک موضوع "بگیر و بده" خواهد بود، بسیاری این بازگشت به میز مذاکره را پیروزی برای کسانی تلقی کردند که خواستار تحریم های بیشتر علیه آلمان هستند.
هنی هندلی سیبب، یکی از اعضای پارلمان جنبش بی خانمان ها، حزبی که با پیشنهاد آلمان مخالفت کرد، گفت: "ما کلمه ای را که می خواهیم نمی شنویم - بهانه واقعی کلمه غرامت خواهد بود." «آنها باید صریح و مستقیم باشند و بگویند آنچه که ارائه می دهند غرامت نسل کشی است.
مذاکرات بین آلمان و نامیبیا از نزدیک به عنوان یک مدل احتمالی در نظر گرفته شده است که چگونه قدرت های استعماری سابق اروپایی می توانند جنایات گذشته را جبران کنند. اگرچه قربانیان سایر کشورهای آفریقایی، از جمله جنگجویان مائو مائو در کنیا که توسط بریتانیا در دهه 1950 شکنجه شده بودند، با موفقیت درخواست غرامت کرده اند، هیچ موردی به اندازه نامیبیا در وسعت نیست.
آلمان و نامیبیا به نوعی از سال 1990، زمانی که نامیبیا استقلال خود را از آفریقای جنوبی به دست آورد، درباره این بهانه بحث می کنند - کشتارها را چه نامی بگذارند، چگونه به جوامع آسیب دیده غرامت بپردازند و آلمان چه مسئولیتی دارد.
کشتار استعماری
آنچه هرگز مورد تردید قرار نگرفته حقایق اساسی تاریخی است. در سال 1904، فرمانده آلمانی لوتار فون تروت با دستوری از برلین به آفریقای جنوبی-غربی آن زمان آلمان رسید: برای سرکوب شورش های مردم محلی و تحکیم حاکمیت آلمان. او در دستوری نوشت: «هر هررو، با یا بدون تفنگ، با گاو یا بدون گاو، تیرباران خواهد شد.
مورخان تخمین می زنند که طی چهار سال آینده، آلمانی ها حدود 100000 قهرمان قومی یا 80 درصد جمعیت خود را کشتند. آنها همچنین 10000 نام، نیمی از جمعیت این گروه را کشتند. کسانی که کشته نشدند به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شدند. بسیاری از آنها عقیم شده اند، تحت آزمایش های پزشکی قرار گرفته اند و عمداً به بیماری هایی مانند سل و آبله آلوده شده اند.
امروزه این کشتار اولین نسل کشی قرن بیستم و پیش درآمدی برای نابودی یهودیان در اروپا توسط آلمان نازی محسوب می شود. تا به امروز، موزه های آلمان هنوز صدها جمجمه از قربانیان قتل را در جنوب غربی آفریقا نگهداری می کنند.
توبیاس شوارتز / رویترز / فایل
اما علیرغم شفافیت سوابق تاریخی، تلاش برای به رسمیت شناختن قتل عام آلمان به عنوان نسل کشی، برای سال ها یک علت حاشیه ای باقی مانده است. پس از به دست آوردن استقلال، نامیبیا با کمبود پول مواجه شد و به کمک های خارجی متکی بود که آلمان منبع اصلی آن بود. و تعداد کمی از رهبران هررو و ناما در حزب حاکم SWAPO وجود داشتند که دستور کار خود را پیش ببرند.
با این حال، در سال‌های اخیر، آلمانی‌ها شروع به حمایت از دولت خود کرده‌اند تا مسئولیت جنایات استعماری خود، از جمله نسل‌کشی در نامیبیا را بر عهده بگیرد.
شش سال پیش و بعد، هایکو ماس، وزیر امور خارجه آلمان در ماه مه اعلام کرد که آلمان کشتار را به عنوان نسل کشی به رسمیت شناخته و 1.1 میلیارد یورو کمک و توسعه ارائه کرده است.
او گفت: "در پرتو مسئولیت تاریخی و اخلاقی آلمان، ما از نامیبیا و فرزندان قربانیان طلب بخشش خواهیم کرد."
هنینگ ملبر، دانشمند علوم سیاسی اهل نامیبیا که به تفصیل درباره مذاکرات نسل کشی نوشته است، گفت: «این به عنوان یک گام بسیار نمادین در جهت درست، به ویژه در خارج از آلمان تلقی می شود. او گفت که در اروپا و آمریکای شمالی، این عذرخواهی به سایر فعالانی که به دنبال پاسخگویی قدرت های استعماری برای اعمال وحشیانه هستند، شتاب داد.
پرهیز از مسئولیت قانونی
اما منتقدان در آلمان و نامیبیا این عذرخواهی را ناکافی خواندند. ملبر با بیان اینکه مسئولیت آلمان "تاریخی و اخلاقی" است، گفت، برلین از هرگونه مسئولیت قانونی اجتناب کرد. آقای ماس در بیانیه خود از هرگونه اشاره به غرامت خودداری کرد، زیرا دولت آلمان بیم آن دارد که بتواند او را به محاکمه فرزندان سایر قربانیان خشونت آلمان، به ویژه در طول جنگ جهانی دوم باز کند.
بسیاری در نامیبیا این سلب مسئولیت را نژادپرستانه می دانند.
آقای توماس، که دبیر یک گروه حمایتی به نام کمیته فنی نسل کشی ناما است، گفت: «ببینید که آنها چگونه با هولوکاست یهودیان در برابر آنچه در اینجا اتفاق افتاد برخورد کردند. "این به شما می گوید که برخی از زندگی ها مهم تر از دیگران هستند."
بسیاری در نامیبیا و آلمان نیز گفتند که پیشنهاد غرامت مالی باطل و بی اعتبار است. این مبلغ با کمکی که آلمان در 30 سال گذشته به نامیبیا داده است، قابل مقایسه است، یعنی حدود 7 درصد از آن چیزی که آلمان برای کاهش همه گیری مشاغل کوچک هزینه کرده است.
پس از موافقت مذاکره کنندگان نامیبیا با این قرارداد، در ماه سپتامبر برای تصویب به پارلمان این کشور رفت. از آنجایی که حزب حاکم اکثریت را در اختیار دارد، این رای به طور گسترده به عنوان مهری برای دولت تلقی شد. اما به نظر می رسد مخالفت شدید با توافق - چه در داخل و چه در خارج از پارلمان - اکثریت SWAPO را متزلزل کرده است.
آقای کاپوفی، وزیر کشور، درست قبل از بسته شدن پارلمان در 2 دسامبر اعلام کرد که هیچ رای گیری نخواهد شد. در عوض، دولت به مذاکره با آلمان بازخواهد گشت.
آقای سیبب گفت: «آنها دیدند که اکثریت قاطع مردم این پیشنهاد را رد کردند. "این کافی نبود."
[ad_2]