تأمل در شکرگزاری برای فیض و رشد برای زمان های نامشخص
نامیدن چند سال اخیر به عنوان زمان آشفتگی کاملاً دست کم گرفته شده است. نقش جنسیت و هویت جنسیتی، نژاد و عدالت، سرمایه‌داری و سوسیالیسم، ابرقطبی‌سازی، جنگ‌ها و همه‌گیری‌ها - همه اینها منجر به اختلالاتی در سطوحی شده است که قبلاً دیده نشده بود. ما اکنون شاهد چیزی هستیم که اقتصاددانان آن را استعفای بزرگ می‌نامند، تصمیم بی‌سابقه بسیاری از آمریکایی‌ها برای ترک داوطلبانه مشاغل خود، عقب‌نشینی و پرسیدن اینکه واقعاً از کار و زندگی چه می‌خواهند.
به یک معنا، این زمان از سال به این موضوع مربوط می شود. بله، بوقلمون ها و هدایا و موسیقی تعطیلات وجود دارد. اما در میان همه اینها، وقت آن است که در مورد آنچه واقعاً مهم است تأمل کنیم. ما با خانواده برای وعده‌های غذایی و جشن‌ها دور هم جمع می‌شویم تا خودمان را تغییر دهیم، هرچند مختصر، بر اساس قطب‌نمایی با معنای عمیق‌تر - سخاوت، حسن نیت، بخشش و عشق.
آیا این می تواند داستان بزرگتر در اینجا باشد؟ با نگاهی به منشور زندگی روزمره، چند سال اخیر باعث سردرگمی شده است. اما وقتی به عقب برگردیم و مثلاً از چشم یک مورخ به امروز نگاه کنیم، آیا می‌توان معلوم کرد که اساساً آنچه را که فکر می‌کنیم و برایمان ارزش قائل هستیم، دوباره تنظیم می‌کنیم؟ با توجه به همه چیزهایی که از سر گذرانده ایم - آنچه در مورد ارزش زندگی، تنوع شگفت انگیز انسانیتمان، شادی های زودگذر و مبارزات مداوم آموخته ایم - شاید ما اساساً جوامع خود را از درون به بیرون تجدید می کنیم.
تعمیرات به داربست ها و وقفه های زیادی نیاز دارد، اما ما نقطه پایان را می دانیم و می توانیم منتظر آن باشیم. استعفای بزرگ را می‌توان مرور بزرگ نیز نامید. انتظارات ما در حال تغییر است، در کنار امیدهای بالاتر برای برابری و عدالت، شفقت و امنیت، آزادی و مسئولیت پذیری دوباره تنظیم می شود. اینها کالاهایی با بلیط بزرگ هستند. آنها ممکن است نیاز به سوراخ کردن چندین دیوار یا سیم کشی مجدد داشته باشند. اما حتی در غبار نیز می‌توانیم جرقه‌هایی را ببینیم که ممکن است رخ دهد.
امسال شاید سنت های محبوب کمی فراگیرتر می شوند. به گزارش Canadian Broadcasting Corp، در طول روز شکرگزاری در کانادا، مردم محلی محلی برای ارج نهادن به فرهنگ و غذاهای خود با سوپ گوزن کباب یا سوپ سه خواهری که از ریواس، کدو تنبل و لوبیا تشکیل شده است، پیدا می کنند.
شاید لطف امسال کمی قوی تر شود. در پادکست Braver Angels، نویسنده کرستن پاورز می‌گوید که آشفتگی‌های سیاسی او را مجبور کرده است که عمیق‌تر به لطفی که او توصیف می‌کند بچسبد و به مردم اجازه دهد با شما متفاوت باشند. او می گوید، فیض برای افرادی است که نمی خواهید آن را به آنها بسپارید - مسئولیت از طریق انسانیت، نه تخریب، یک تمرین روزانه.
حتی یک برنامه تلفنی وجود دارد که با ترغیب کاربران به نوشتن مطالبی که از آن سپاسگزار هستند، قدردانی روزانه را تشویق می کند. چنین چیزهایی ممکن است پیش پا افتاده به نظر برسند. اما همانطور که در مقاله ای در Deseret News اشاره شد، "قدردانی به طور قوی و پیوسته با شادی بیشتر، انعطاف پذیری و قدرت عاطفی مرتبط است.
شاید درس شکرگزاری دقیقاً همان چیزی باشد که کارت‌های برجسته و برنامه‌های تلویزیونی ویژه می‌گویند: این چیزها مهم هستند و وقت گذاشتن برای تغییر جهت دادن به زندگی‌مان حول آنها باعث تجدید ما می‌شود.
بازنگری بزرگ چیزی عمیق را پیش‌فرض می‌گیرد، یک حالت کریستالی از اندیشه نوظهور. اما این روز شکرگزاری، چه در خانه باشیم و چه با هزاران دوست در فورت براگ غذا می خوریم، ارزش این را دارد که در نظر داشته باشیم که بازسازی هایی که ما بیشتر به آن نیاز داریم دقیقاً همان چیزهایی هستند که از هم اکنون برای جشن گرفتن استراحت می کنیم.
[ad_2]