درگیری بین این همه گیر و آزادی

این COVID-19 شیوع نه تنها پرسش در مورد سیستم بهداشت و درمان, بلکه آزادی های ما به عنوان شهروندان یک کشور است. برخی استدلال می کنند که دولت ها بی ارزش محدود کردن آزادی حرکت اعمال قرنطینه محدودیت و مردم را وادار به ماندن در خانه. دیگران اشاره می کنند که چنین دشوار گام های لازم برای جلوگیری از شیوع بیماری است. که از این دیدگاه درست است ؟ یا هر دو درست است ؟ اگر چه ما حل و فصل این مناقشه بین همه گیر محدودیت و آزادی ؟ ما از طریق این وضعیت قبل از. بیایید بررسی کنید که آیا تاریخ می تواند به ما نشان می دهد یک راه خروج از این ظروف سرباز یا مسافر.

آزادی در مقابل همه گیر

در 19th century England زمانی که قوانین جامعه مدرن بودند که بصورتی پایدار و محکم تاسیس قوانین در مورد بیماری های عفونی هنوز تیره است. چند نفر تا به حال یک ایده روشن به آنچه به عنوان سیاست دولت مجبور به اتخاذ. درک عمومی در مورد جداسازی منفی بود. در سال 1832 یک اپیدمی وبا را در انگلستان و در سراسر اقیانوس اطلس. زمانی که پزشکان شروع به حرکت بيمار از خانه های خود به بیمارستان ها در انگلستان مردم مقاومت کردند. در شهرستانها مانند لیورپول شهروندان به پایان رسید تا شورش. شایعات شروع به شناور است که پزشکان و دولت برنامه ریزی شد در قتل بيماران و انجام تحقیقات بر روی بدن خود را.

یک اعلانی که بدست مردم میدهند از شهر نیویورک هیئت مدیره بهداشت 1832. (تصویر: ویکیپدیا / CC0 1.0)

به زودی گروه های مختلف شروع به فعالیت و خواستار آن است که مجبور قرنطینه اقدامات اجرا نمی شود. در سال 1883 چارلز بل تیلور یکی از چهره های برجسته جنبش به نام دولت محلی لعنت با این استدلال که از دست دادن آزادی از انزوا و دیگر چنین محدودیتی شد برخی از نوع "بد". به زودی قدرتمند ضد استدلال رز در حمایت از قرنطینه این پایگاه در آزادی از بیماری است. حامیان این ایده استدلال کرد که فقط به عنوان مردم به حرکت در جامعه آنها نیز حق دارند به طور رایگان از بیماری هایی که ممکن است آنها را تحت تاثیر قرار اگر آنها در تماس با مردم عفونی. برای حفاظت از "آزادی از بیماری" حق دولت تا به حال هیچ چاره ای اما برای منزوی کردن بیمار و یا به طور بالقوه افراد بیمار.

در این سناریو فعلی این استدلال همچنان برای خود نگه دارد. حق مردم نباید آلوده به CCP coronavirus باید سرنگونی راست به حرکت. دیگر چگونه است که دولت قرار است برای کنترل شیوع? نتیجه عدم پیروی از این سیاست می تواند در نتیجه عظیم مرگ و میر غیر ضروری. این حمایت ها با استفاده از آمار. یک مطالعه در 1918-1919 پاندمی آنفلوانزا که آمار امریکا یافت می شود که در شهرستانها که اعمال گسترده تعطیلی زود هنگام و ادامه داد: برای حفظ این اقدامات در طول دوره این بیماری همه گیر را دیدم و کاهش نرخ مرگ و میر.

شهرهای آمریکا که به شدت به دنبال محدودیت کمتری داشته و میر در طول سال 1918 بیماری همه گیر آنفلوآنزا. (تصویر: ویکیپدیا / CC0 1.0)

در حال حاضر زمانی که این استدلال برای یک سازش از آزادی شخصی برای اطمینان از ایمنی عمومی ما باید در ذهن داشته باشیم که این قربانی از آزادی تنها باید موقتی باشد. به محض این که این بیماری همه گیر به پایان می رسد, شخصی, محدودیت های وضع شده در طول دوره باید برداشته شود. ما باید آگاه باشند که قطعی است در معرض خطر است که برخی از دولت ها ممکن است استفاده از چنین بیماری های همه گیر برای اجرای ضد قوانین حفظ حریم خصوصی و پس از آن حاضر به آنها را حذف کنید هنگامی که زمان می آید.

دولت قدرت

گزارش های اخیر از گزارشگران بدون مرز نشان داد که COVID-19 همه گیر دارای فرسایش آزادی مطبوعات در سراسر جهان است. "بحران سلامت را فراهم می کند دولت های اقتدارگرا با یک فرصت برای اجرای بدنام "دکترین شوک"... [رهبران می تواند] امکان استفاده از این واقعیت است که سیاست در حال برگزاری است, حیرت زده و تظاهرات از سوال به منظور اعمال اقدامات است که می تواند غیر ممکن است در حالت عادی زمان" کریستف Deloire دبیر کل گزارشگران بدون مرز گفت: به همسرم.

در عراق, دولت با لغو مجوز از رادیو فردا به مدت 3 ماه پس از اخبار منتشر شده از یک داستان است که مورد سوال که آیا رسمی COVID-19 اعداد واقعی بودند یا نه. مجارستان رتبه در جهان در فهرست آزادی مطبوعات کاهش یافته است دو مکان پس از دولت اعلام کرد مجازات برای اطلاعات نادرست در مورد COVID-19. برخی از انتقاد که دولت ممکن است طبقه بندی ناخوشایند حقایق به عنوان اطلاعات نادرست به محدود کردن خبرنگاران. کمونیست چین قرار گرفت 177هفتم در یک لیست از 180 کشور جهان است.

همانطور که در همه مسائل سیاست اعتدال باید به دنبال. که در آن موارد معدود و هیچ شواهدی از شیوع وجود دارد و مردم باید اجازه داده شود به حرکت و انجام کسب و کار آزادانه. هنگامی که وجود دارد این است که شیوع عمومی باید در کنار ناکامی های خود را برای هم بودن و مطابق با مقامات جدا باقی می ماند. اما چه کسی است که داور در چنین شرایطی ؟

به خصوص امروز در فضای سیاسی که در آن سازمان است که قرار است به توان بی طرفانه و کاملا غیر سیاسی مانند سازمان بهداشت جهانیرا طرفه با حزب کمونیست چین به خود را بیشتر در دستور کار است که به اعتماد ؟

دنبال کنید با ما در توییتر و یا اشتراک به ما ایمیل لیست