Modernity has gifted humanity with many good things. In the process, many practices have been blindly cast out on the pretext that they are useless or outdated. This has created a sense of loss for numerous cultures around the world, with many communities feeling that disregarding their traditions has somehow destroyed their close-knit societies. Some have realized that their ancient traditions still have value in the modern world. In Kenya, there has been a movement to revitalize ancient practices.
Murriira
Among the Tharakan community, there used to be a practice called “Muriira.” This was a ritual that was practiced by the tribe when the community was threatened with any kind of pestilence or illness. The word “Muriira” essentially means to stop or cast away.
“The Muriira ritual calls for people to provide and prepare sacred seeds — millet and finger millet — and also to source wild herbs for the Elders to use. These need to be prepared in specific ways over the eight days of the ritual, which is something the community members can also help with, under the instruction of the Elders,” according to Terralingua.
Using specific plans, the tribe members make marigi, which are small models that look like closed doors. When all ingredients of the ritual are ready, people pray sacred chants during a procession in their community under the leadership of their Elders. The Elders then dig a hole and bury the marigi on all the roads leading to the community. The practice has picked up in the current COVID-19 pandemic scenario, even with people who never used to believe in these rituals willing to donate for its success.
Kaya forests
Kaya basically refers to the Mijikenda tribe’s ancestral villages that are surrounded by forests. Over the past few decades, many community members have moved close to the farms outside the forests for a better life. However, they remain committed to taking care of the kayas due to their ancestral links to it. There are about 45 such kayas in Kenya. Ranging from 10 hectares to 900 hectares, these kayas are biodiversity hotspots. Almost 25 percent of Kenya’s rare species is said to be in the kayas.
Activities like mining, illegal logging, land grabbing, and agricultural encroachments are damaging the kayas, bringing great harm to Kenya’s animal and plant species. Many NGOs have been formed, which in association with the tribal Elders, strengthens the traditional kaya management practices, as well as restores destroyed forests.
Some members are concerned by the younger generation’s disinterest in traditional practices and neglect in protecting the kayas. Poverty is also a big challenge when it comes to protecting the kayas. The economic resources provided by the kaya forests are too great an attraction for impoverished communities that it becomes tough to protect the kayas from encroachment and eventual destruction.
Dedha council
A few years back, members of the Borana community used to lose a large number of cows due to frequent droughts. Given that the tribe’s income was largely derived from pastoralism, the loss of cows became a survival issue for the community. Prior to 1963, the Borana used to manage the land in “Dedha” units. Basically, a council of Elders used to decide on resource allocation, solved disputes, and maintained social order among the tribes. This ensured that the community’s use of pasture and water was within reasonable levels so as to allow the members to withstand droughts.
After becoming independent in 1963, the Kenyan government refused the authority of Dedha councils. Instead, police intervention was used to manage any resource allocation dispute. As a result, farmers were allowed to let their livestock graze without any limits, causing water to deplete before the dry season even ended. Almost five decades later in 2011, the tribes decided to bring back the Dedha council system. In a few short years, pastoralists stopped complaining about dead cattle from droughts.
Follow us on Twitter or subscribe to our email list
Beautiful Rock Formations and Waterfalls in Taiwan’s Jialeshuei
tinyurlis.gdclck.ruulvis.netshrtco.de
مقالات مشابه
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- ترفند های خانه داری و زندگی - ترفندهای پیشرفته
- بازی های جدید سال 2022 - مرکز خرید
- کشورهای فقیر قادر به بازپرداخت میلیاردها دلار در وام های چینی
- حلقه شنا بادی دیگر راز نیست
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- اتوبار محدوده بلوار تعاون
- بازگشت به زندگی: بازمانده پیوند ریه COVID-19 داستان خود را می گوید 8880110000110888 توسط کریستین هرمان میرا رامیرز کابوس ها را به یاد می آورد. در طول شش هفته حمایت از زندگی در بیمارستان نورث وسترن مموریال در شیکاگو، رامیرز گفت، او کابوس های وحشتناکی داشت که نمی توانست از واقعیت متمایز شود. او گفت: «بیشتر آن ها شامل غرق شدن من می شوند.» "من این را به من نسبت می دهم که قادر به نفس کشیدن نیستم، و تلاش برای نفس کشیدن." در ۵ ژوئن رامیرز ۲۸ ساله به اولین بیمار شناخته شده COVID-19 در آمریکا تبدیل شد که تحت پیوند دو ریه قرار گرفت. او به اندازه کافی قوی در حال حاضر برای شروع به اشتراک گذاری داستان از مصیبت خود را. قرار گرفتن در معرض مرموز رامیرز پیش از همه گیر به عنوان پارا حقوقی برای یک شرکت حقوقی مهاجرت در شیکاگو کار می کرد. او از راه رفتن سگ هایش و دویدن مسابقه های ۵کی لذت می برد. رامیرز از اواسط ماه مارس از خانه مشغول به کار بود و به سختی از خانه خارج می شد، بنابراین نمی بیند که چگونه با ویروس کرونا قرارداد دارد. در اواخر آوریل، او شروع به تجربه اسپاسم مزمن، اسهال، از دست دادن طعم و بویایی، و تب اندک کرد. رامیرز گفت: خیلی احساس خستگی می کردم. "من قادر به راه رفتن مسافت های طولانی بدون سقوط بیش از. و آن موقع بود که تصمیم گرفتم به اورژانس بروم.» از ER تا یک هواکش کارکنان در نورث وسترن حیاتی او را بررسی کردند و متوجه شدند که سطح اکسیژن او بسیار پایین است. به او ۱۰ دقیقه فرصت داده شد تا وضعیتش را از راه تلفن به مادرش در کارولینای شمالی توضیح دهد و او را برای تصمیم گیری های پزشکی از طرف او منصوب کند. رامیرز می دانست که قرار است روی هواکش قرار گیرد، اما دقیقاً نفهمید که این به چه معناست. "به زبان اسپانیایی، کلمه "هواکش" _ ونتیلادور _ 'فن است،' بنابراین من فکر کردم، "اوه، آنها فقط می خواهند به منفجر کردن برخی از هوا به من و من خوب خواهد شد. شايد يه اقامت سه روزه داشته باشي و بعدش من ميرم بيرون بنابراین من خیلی نگران نبودم.» در واقع، او شش هفته آینده را به شدت بر روی آن هواکش آرام بخش و یک ماشین دیگر _ شناخته شده به عنوان ECMO، و یا اکسیژن غشای خارج از بدن _ پمپاژ و اکسیژن خون خود را در خارج از بدن خود را صرف. یک نظریه در مورد اینکه چرا رامیرز اینقدر بیمار شد این است که او یک وضعیت عصبی دارد که با استروئیدها درمان می شود، داروهایی که می توانند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند. تا اوایل ژوئن رامیرز در معرض خطر کاهش بیشتر قرار داشت. او شروع به نشان دادن نشانه هایی کرد که کلیه ها و کبدش شروع به شکست می کردند، بدون هیچ بهبودی در عملکرد ریه اش. به خانواده اش گفته شد که ممکن است در طول شب موفق نشده باشد، بنابراین مادر و خواهرانش اولین پرواز از کارولینای شمالی به شیکاگو را برای خداحافظی گرفتار کردند. وقتی رسیدند پزشکان به مادر رامیرز، نوهمی رومرو گفتند که آخرین چیزی که می توانند امتحان کنند وجود دارد. به گفته آنها رامیرز نامزد پیوند دو ریه بود، اگرچه این عمل هرگز بر روی یک بیمار COVID در آمریکا انجام نشده بود. مادرش موافقت کرد و در عرض ۴۸ ساعت پس از فهرست شدن برای پیوند، یک اهدا کننده پیدا شد و روش موفق در ۵ ژوئن انجام شد. رومرو در یک کنفرانس خبری اخیر که توسط نورث وسترن مموریال برگزار شد، به زبان اسپانیایی به اشتراک گذاشت که هیچ کلمه ای برای توصیف درد نبودن در کنار دخترش در حالی که برای زندگی اش دست به گریبان بود، وجود ندارد. اون خدا رو شکر کرد که همه چي خوب پيش رفت و بهش اين قدرت رو داد که از پسش بر اومده من فقط احساس سبزيجات ميکردم دکتر آنکیت بهارات، رئیس جراحی قفسه سینه پزشکی نورث وسترن، این عمل ۱۰ ساعته را انجام داد. بهارات در مصاحبه ای در ماه ژوئن گفت: «بیشتر بیماران کاملاً بیمار هستند که به پیوند ریه (a) می رویم.» ولي اون خيلي مريض بود در واقع می توانم بدون تردید بگویم، بیمارترین بیمار که تا به حال پیوند داده ام.» بهارات گفت: بیشتر بیماران COVID-19 به دلیل سن و دیگر شرایط بهداشتی که احتمال موفقیت را کاهش می دهد، کاندیدای پیوند نخواهند بود. و تحقیقات اولیه نشان می دهد که تا نیمی از بیماران COVID بر روی هواکش ها از این بیماری جان سالم به در می برند و به احتمال زیاد به خود بهبود می یابند. اما برای برخی، مانند رامیرز، بهارات گفت، پیوند می تواند گزینه نجات غریق آخرین چاره باشد. هنگامی که رامیرز پس از عمل از خواب بیدار شد، آشفته شد، به سختی می توانست بدنش را جابه جا کند و نمی توانست صحبت کند. "من فقط احساس سبزی می کردم. خسته کننده بود، اما در آن زمان توانایی شناختی پردازش آنچه در جریان بود را نداشتم.»...
- مهاجر رهبر: نتانیاهو در حال حرکت به جلو با طرح الحاق