بیش از پنج دهه است که فرانک آرمسترانگ رشد کانبرا را تماشا کرده است

فرانک آرمسترانگ، که بیش از نیم قرن است که در سرویس پارک های کانبرا کار کرده است، می گوید دیدن خانواده ای که به قرار دادن آن کمک کرده بود، بسیار خاص است. "شما واقعا احساس خوبی دارید بعد از آن وقتی که این اتفاق می افتد، چیزهایی از این دست." آقای آرمسترانگ می گوید. کهنه کار ACT پارک ها و حفاظت از خدمات افسر میدان می گوید که او هرگز نمی خواست بازنشستگی خود را به آمده است -- اما او تصمیم گرفته است در حال حاضر ، پس از 51 سال ، زمان مناسب است.ssssssss "سال ها پیش ، شما تا به حال به بازنشستگی در 65 ، آن را اجباری بود. و بعدش 70 سالش بود و حالا 75 سالشه . ميتوني تا 75 سالت کار کني اما در ژانویه من 71 ساله میشم و شما فکر می کنید، شما نمی دانید که چقدر زندگی باقی مانده است، بنابراین وقت آن رسیده است. من واقعا ً نمی خواهم بروم، اما وقت آن رسیده است که بروم.» او می گوید: «کار فوق العاده ای بوده است، واقعاً داشته است. خيلي شگفت انگيزه که توي پارک طبيعت کانبرا کار کني، ميدوني. تمام اون سالها . "وقتی برای اولین بار به اینجا آمدم، کورتین آخرین حومه شهر اون بیرون بود. همین بود. فقط براي ديدن رشد کانبرا تمام حومه شهر، تمام پارک طبيعت کانبرا، ميدوني. سفر واقعاً خوبی بوده است.» کانبرا طبیعت پارک، شبکه ای از ۳۷ ذخیره، دومین خانه آقای آرمسترانگ از سال ۱۹۶۹ بوده است. اون حصار ساخته، روي ماموريت هاي آتش نشاني کار کرده، و هرز ها رو از خونه هايي که برگشتن به ذخيره در خليج فرار ميکنه، نگه داشته. اما اون هيچوقت ترسش از مارها رو کاملا ً فتح نکرده در اولین روز آقای آرمسترانگ در این کار -- او هنوز هم به یاد می آورد تاریخ : ژوئن 2 ، 1969 -- او مطمئن شد که بسیار بی درنگ می رسند. اوکانر می گوید: «من کوئنبیان را ساعت ۵ صبح در یک فولگان قدیمی ترک کردم تا از ساعت ۷٫۳۰ در اوکانر شروع کنم. من هیچ تصوری از ترافیک کانبرا نداشتم.» او با خنده می گوید. نقطه مورد علاقه او Mulligans تخت بود -- اما کوه Ainslie و Majura تپه های ویژه ، بیش از حد. از بالای کوه آینسلی، شما می توانید مراقب و ببینید که چقدر شهر تغییر کرده است، او می گوید. "ویژه در قلب من مولیگانس است. من گاهی با موتور بیرون می رفتم و دور حصار می رفتم در صورتی که حیواناتی در حصار یک صبح گیر کرده بودند، وقتی کوتاه بودند.» هر روز دریانوردی صاف نبوده است. آقای آرمسترانگ به یاد می آورد که به طور اتفاقی کابلی را که کانبرا را با ایستگاه ردیابی تیدبینبیلا مرتبط می کرد، قطع می کند. او می گوید: «یک سال از جاده کوتر کار می کردیم و من کابل را از آنجا با دوزر پاره کردم که خیلی خوب نبود. خیلی طول کشید تا بفهمیم کجاست، تا برای تعمیر آن به آنجا برگردند.» آقای آرمسترانگ با لبخند می گوید. بازنشستگی به او زمان بیشتری خواهد داد تا با ۱۰ فرزند و چهار نوه اش بگذراند، اما او می گوید به زودی به عنوان داوطلب در پارک طبیعت نیز برمی گردد. آقای آرمسترانگ می گويد در طول ۵۰ سال گذشته، کانبرانس های بيشتری شروع به قدردانی از محيط طبيعی در شهر خود و اطراف آن کرده اند که با گسترش پايتخت مهم است. "من می خواهم ذخایر بیشتری را ببینم. الان خیلی چیزها هست، اما می خواهم بیشتر ببینم.» او پیش از آخرین روز کارش در هفته آینده می گوید.