بیل جونز: به امید آینده ای بهتر برای همه ما

برای مدتی زمانی که من خیلی جوان بودند آنها احمقانه با پروانه ها.

من دختر بزرگتر خواهد به صرف ساعت در حیاط به دنبال آنها را با او در خانه پروانه خالص (یک گران راکت بدمینتون با استفاده از تور او مجرای ضبط آن) در حالی که دختر جوان من را با هر کاترپیلار او می تواند پیدا کنید با وجود گرفتن یک راش از آنها انتظار می رود که یکی را تبدیل به یک پروانه درست قبل از اینکه چشم خود را.

من به عنوان منعکس کننده تمام است که اتفاق می افتد در جهان امروز, من به یاد من girls' دوران کودکی وسواس به دلیل محبوب کلمات از یک قرن چهارم تائو فیلسوف چوانگ تزو که یک بار نوشت: "فقط زمانی که کاترپیلار فکر جهان بود و بیش از آن پروانه شد."

این بیان واضح اما بدون سوال COVID-19 مختل زندگی ما و احساس ما از ظاهر ، مانند کاترپیلار همه ما به دنبال حفاظت و پناه در محل. برخی از مریض شدم و متاسفانه برخی از درگذشت; کسب و کار آهسته یا حتی متوقف; شغل از دست داده بودند; مدارس و کلیساها بسته; ما فعالیت های مورد علاقه به توقف screeching آمد; بسیاری از احساس جدا ضعف و مالی بر دوش; و به عنوان ترس و خطوط مواد غذایی به نظر می رسد امید ناپدید شد.

پس از آن فقط به عنوان ما شروع به حرکت به جلو و باز کردن مرگ غم انگیز جورج فلوید در مینیاپولیس شوکه شده و خشم بسیاری از ما است. احساس کرد که قطعا ما را تکان داد.

این بار به چالش کشیدن. چند ماه گذشته ما را تشویق به تأمل در آنچه مهم است در زندگی ما. به عنوان ما را از طریق حرکت های قرمز و زرد و سبز فاز تا زمانی که این بیماری همه گیر است که به طور کامل پشت سر ما و به عنوان مهم بحث برابری در ادامه ما می دانیم که همه چیز تغییر خواهد کرد. سوال این است که چگونه ما به صورت جداگانه می شود متفاوت است ؟ من امید زیادی است.

من امیدوارم که ما ارزش روابط ما بیشتر از همیشه. یکی از upsides به این بیماری همه گیر است که بسیاری از ما صرف چند وقت با کیفیت با ما همسران و فرزندان. تکنولوژی به ما کمک کرده است ارتباط برقرار کردن با دیگران, اما بسیاری از ما را از دست ندهید عمیق تر ارتباطات شخصی از دوستان عزیز, خانواده, همکاران, کلیسا و جامعه است.

من امیدوارم که ما بهتر خواهد شد با قدردانی از همه کسانی که در خدمت دیگران است. که در آن ما خواهد بود و بدون ما بهداشت و درمان کارگران اولین پاسخ دهندگان غیر انتفاعی, سازمان, داوطلبان اهدا کنندگان و بسیاری از بیشتر که خیلی به کمک و حمایت دیگران در طول بحران ؟

من امیدوارم که ما خواهد بود شروع به رسمیت شناختن است که هر کس ضروری است. بله برخی از مشاغل ممکن است دارای قابلیت های بیشتری در طول یک بحران است اما شغل تعریف نمی کند که ما که هستیم. انتخاب های ما و اقدامات ما تعریف.

من امیدوارم که ما می تواند بیشتر مراقبت و سخاوتمندانه به خصوص در حمایت از در خطر کودکان است. بیش از حد بسیاری از کودکان و نوجوانان مبارزه با گرسنگی, تروما, آموزشی, پشتیبانی, فقر و فرصت محدود. آنها به کمک ما نیاز دارند و ما صدای.

من امیدوارم که ما می توانیم لحن سیاسی تفرقه. آن را خوب است به تفاوت دارند و مدافع اعتقادات ما اما ما باید قادر به مخالفت بدون اینکه معنی روحیه یا نفرت از یکدیگر است.

من امیدوارم که ما یاد بگیرند که ما واقعا در حال قوی تر زمانی که ما با هم هستیم.

من امیدوارم که ما می تواند پایان نژاد پرستی و تبعیض حرص و آز و بی عدالتی است.

بالاتر از همه, من امیدوارم که آینده ما را رانده است و کمتر با وحشت و ترس و بیشتر با مهربانی و عشق.

لحظات محوری در زندگی راه دادن ما مکث تشویق درون گرایی و پر ما با امید به آینده ای بهتر. این COVID-19 همه گیر و شدید اقدامات ناشی از تنش های نژادی در واقع تاثيرگذارترين.

مانند کاترپیلار ما را متوجه جهان نشده است. به عنوان مشکل در چند ماه گذشته شده اند آنها را به ما ارائه یک فرصت برای خود ما "دگردیسی." آن را نمی ممکن است اتفاق می افتد به سرعت به عنوان ما می خواهم اما برای خروج از این تاریکی من امیدوارم که ما می توانیم پیدا کردن ما بال و کشف حتی بهتر از نسخه های خودمان.

در زمان من واقعا امیدواریم که ما می تواند زندگی می کنند متحده.