با نزدیک شدن به سومین سال شیوع بیماری همه گیر، به نظر می رسد بسیاری از آمریکایی های خسته به نقطه عطف ذهنی رسیده اند. در حالی که omicron در هفته‌های اخیر منجر به موارد گزارش شده و بستری شدن در بیمارستان شده است و سیستم‌های بهداشتی را تحت فشار قرار داده است، به نظر می‌رسد بسیاری از مردم با سطوح بالایی از ترس به این افزایش اخیر واکنش نشان نمی‌دهند. و به نظر می رسد که بسیاری کاملاً دلتنگ ترس خود شده اند.
بخشی از این تغییر به دلیل نرمی نسبی omicron در مقایسه با سایر گزینه ها و این واقعیت است که واکسن ها و درمان ها اکنون راحت تر از همیشه به دست می آیند. این فقط خستگی همه گیر است، زیرا صبر در برابر محدودیت ها در حال اتمام است.
چرا این را نوشتیم
در پس زمینه جهش اخیر در Omicron، به نظر می رسد افراد بیشتری به ارزش محدودیت های جاری شک می کنند - و به این نتیجه می رسند که ارزش این محدودیت ها را ندارند. به ویژه، والدین آرزوی عادی بودن در زندگی فرزندانشان را دارند.
در عین حال، آگاهی فزاینده ای از اهمیت فعالیت های شخصی و تماس های اجتماعی - به ویژه در زندگی کودکان - وجود دارد.
ایلینا شیندر، معمار در واشنگتن، گفت که او همچنان ترجیح می دهد از آلوده شدن به COVID-19 جلوگیری کند. اما پس از تماشای عقب ماندن فرزندانشان در حین حرکت بین مدرسه خصوصی و مجازی - و چیزهایی مانند آزمایش ناکافی که پاسخ دولت را تضعیف می کند - او و همسرش به این نتیجه رسیده اند که نمی توانند اجازه دهند احتیاط رفتار آنها را محدود کند.
او گفت: "ما نمی توانیم معطل کنیم."
ایلینا شیندر فداکاری ها را تمام کرده است.
او و خانواده‌اش از آغاز همه‌گیری هوشیار بوده‌اند. آنها جشن های خانوادگی، اردوهای تابستانی، مدرسه شخصی و وقت با دوستان را از دست دادند. خانم شیندر که معمار در واشنگتن است، از اینکه سالم مانده و هنوز کارش را دارد، سپاسگزار است. اما در عرض دو سال هزینه ها افزایش یافته است.
بنابراین زمانی که گزینه omicron اخیراً حجم کار را افزایش داد و او و همسرش در مورد اینکه آیا باید به باشگاه رفتن را متوقف کند یا خیر - تنها چیزی که احساس کرد این بود که سرش را بالای آب نگه دارد - فکر کردند، آنها به سرعت موافقت کردند: نه. خانواده آنها واکسینه شده اند و اگرچه آنها همه اقدامات احتیاطی را کنار نمی گذارند، زمان آن فرا رسیده است که ادامه دهند. آنها قصد داشتند در ماه فوریه به نیویورک سفر کنند.
چرا این را نوشتیم
در پس زمینه جهش اخیر در Omicron، به نظر می رسد افراد بیشتری به ارزش محدودیت های جاری شک می کنند - و به این نتیجه می رسند که ارزش این محدودیت ها را ندارند. به ویژه، والدین آرزوی عادی بودن در زندگی فرزندانشان را دارند.
او گفت: "ما نمی توانیم معطل کنیم."
با نزدیک شدن به سومین سال شیوع بیماری همه گیر، به نظر می رسد بسیاری از آمریکایی های خسته به نقطه عطف ذهنی مشابهی رسیده اند. در حالی که omicron در هفته‌های اخیر منجر به موارد گزارش شده و بستری شدن در بیمارستان شده است و سیستم‌های بهداشتی را تحت فشار قرار داده است، به نظر می‌رسد بسیاری از مردم با سطوح بالایی از ترس به این افزایش اخیر واکنش نشان نمی‌دهند. و به نظر می رسد که بسیاری کاملاً دلتنگ ترس خود شده اند.
بخشی از این تغییر به دلیل نرمی نسبی omicron در مقایسه با سایر گزینه ها و این واقعیت است که واکسن ها و درمان ها اکنون راحت تر از همیشه به دست می آیند. این فقط خستگی همه گیر است، زیرا صبر در برابر محدودیت ها در حال اتمام است. به طرز متناقضی، این احساس که ویروس "همه جا" است، بسیاری را به این نتیجه می رساند که یک رویکرد بیش از حد محدود کننده دیگر ارزش آن را ندارد.
و از بسیاری جهات، این بیماری همه گیر منجر به آگاهی فزاینده در مورد چیزی کاملاً مجزا شده است: اهمیت آموزش شخصی و تماس های اجتماعی در زندگی کودکان. از آنجایی که محدودیت‌های 2020 بر تحصیل و سلامت روان کودکان تأثیر گذاشته است، خانم شیندر و دیگران همچنان ترجیح می‌دهند از آلوده شدن به کووید-19 اجتناب کنند - اما به این نتیجه رسیدند که نمی‌توانند اجازه دهند که احتیاط زندگی خانواده‌هایشان محدود شود.
او گفت که ملت فقط "از ترس و تصمیم گیری از روی ترس راحت به نظر می رسد."
البته، این تغییر در نگرش عمومی به این معنی نیست که نادیده گرفتن اقدامات پیشگیرانه آسان است - یا اینکه همه قبول دارند که اکنون زمان شروع این کار است. از یک سو، هنوز ابهامات زیادی در مورد آینده وجود دارد. و خود omicron تا به امروز برخی از بزرگترین چالش ها را برای همه گیری به همراه آورده است.
بسیاری از مردم فصل تعطیلات را به دنبال آزمایش های کمیاب و ارتقاء ماسک های خود سپری کردند. ارتباطات بهداشت عمومی - مانند دستورالعمل های بازنگری شده CDC در مورد انزوا - حتی با وجدان ترین شهروندان را دچار سردرگمی می کند. پس از دو سال تلاش برای اجتناب از این ویروس، بسیاری از آنها دچار سکته مغزی شدند، زمانی که مقامات بهداشت عمومی گفتند که در نهایت همه با آن مواجه خواهند شد.
استفان تیلور، استاد دانشگاه بریتیش کلمبیا که در زمینه روانشناسی همه گیر مطالعه می کند، می گوید: «این تعادل بین خود مدیریتی عدم اطمینان است، در حالی که خوش بینی واقع بینانه را حفظ می کند.
برخی از کارشناسان پزشکی اکنون امیدی به شکست COVID-19 ندارند - اما می گویند این دلیلی برای بدبینی بیشتر نیست.
باب واچر، رئیس پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، در یکی از محتاط ترین شهرهای آمریکا زندگی می کند. رویکردی «محافظه کارانه» را برای اکثر موارد همه گیر اتخاذ کرده است. با این حال، هنگامی که پرش omicron تمام شد - و به استثنای یک نسخه جدید غیرمنتظره - او می گوید که قصد دارد زندگی نسبتاً عادی خود را از سر بگیرد. این به معنای سفر، صرف غذا در داخل خانه، پوشیدن ماسک فقط در شرایط خاص مانند هواپیما و بازدید آزادتر با دوستان است.
او می‌گوید که برنامه‌ریزی برای بازگشت به حالت عادی را در نوامبر آغاز کرده است، زمانی که به نظر می‌رسد ایالات متحده با ویروس به "وضعیت ثابت" رسیده است. و در حالی که Omicron به طور موقت همه چیز را از مسیر خارج کرده است، احساس او از تصویر بزرگتر تغییر نکرده است.
دکتر واچر می پرسد: "آیا برای 10 سال آینده تاب خواهم داشت؟" نظر او این است: "احتمالا - یا حداقل من شخصا - باید سطح کمی از ریسک را بپذیریم.
"نمیتونم اجازه بدم این زندگیم رو خراب کنه"
آنا بوستانی، مشاور در آرلینگتون، ویرجینیا، در حفظ پروتکل های ایمنی در طول بحران سلامت کوشا بوده است. او ماسک می پوشد، در صورت قرار گرفتن در معرض آزمایشات را می گذراند، از تماس هایش مراقبت می کند و خوشحال است که در صورت نیاز مدرک واکسیناسیون را ارائه دهد. با این حال، اخیراً این ابزارها کمتر تأثیرگذار بوده اند.
او گفت: «احساس می‌کنم همه چیز را درست انجام دادم. "اما دوستان من که همه کارها را درست انجام دادند، متوجه شدند [COVID-19]”
تعداد زیادی از افرادی که او می شناسد و اخیراً به این بیماری مبتلا شده اند باعث شده است که او کمتر از این ویروس بترسد و کمتر زندگی خود را برای جلوگیری از آن تغییر دهد.
خانم بوستانی گفت: «دیگر نمی‌توانم در مورد آن استرس داشته باشم، زیرا یک سال را تحت استرس گذراندم و کاری از دستم برنمی‌آمد، و رک و پوست کنده- افسرده‌کننده و غم‌انگیز بود». من نمی توانم اجازه دهم که این زندگی من را خراب کند.
به خصوص بسیاری از والدین دستخوش تغییر شده اند. خانم شیندر گفته است که در دو سال گذشته پیام مقامات منطقه او این است که والدینی که مایل به فداکاری هستند می توانند خانواده های خود را ایمن نگه دارند. اما پس از تماشای عقب ماندن فرزندانش در حین حرکت بین مدرسه خصوصی و مجازی - و دیدن مواردی مانند تست‌های ناکافی COVID-19 که واکنش دولت را تضعیف می‌کند - اکنون احساس می‌کند که این فداکاری‌ها منطقی نیست.
سلامت عمومی کارشناسان بدانید که هر استراتژی برای محدود کردن COVID-19 هزینه دارد. و افراد مختلف آستانه خطر متفاوتی دارند که می تواند در طول زمان تغییر کند.
جروم آدامز، جراح عمومی در ایالات متحده از سال 2017 تا 2021 گفت: "ما می دانیم که مردم خسته شده اند و هیچ کس انتظار نداشت که این بیماری همه گیر تا این اندازه طول بکشد."
با این حال، مردم را تشویق می کند تا راهی بیابند که در عین حفظ زندگی روزمره، کاهش آسیب را متعادل کند. این حتی برای افرادی که پس از دو سال اقدامات احتیاطی ایمنی احساس می‌کنند دچار سوختگی می‌شوند نیز صادق است.
دکتر آدامز می‌گوید: «افراد واقعاً می‌توانند ارزیابی دقیق‌تری از ریسک انجام دهند که آیا می‌خواهند به یک بازی فوتبال بروند یا به رستوران بروند یا نه». اما چالش این است که بسیاری از افرادی که می‌گویند «با همه‌گیری تمام شده» هنوز نشان نداده‌اند که آماده انجام کارهایی هستند که به آنها اجازه می‌دهد با خیال راحت از این ویروس خارج شوند و در جامعه با این ویروس تعامل کنند. در حال گردش است.»
مرحله جدیدی به خصوص برای مدارس
الکس شرلوک در حین کار به عنوان برنامه ریز محیط زیست در سینسیناتی از مجموعه ای از اقدامات احتیاطی جدی پیروی می کند. او واکسینه شده است، ماسک خود را دور مردم می زند و فاصله خود را حفظ می کند. طبق سیاست شرکت، تماس مثبت به معنای قرنطینه فوری 10 روزه است.
اما در زندگی شخصی آقای شرلوک کمتر مراقب است. او بدون تردید به رستوران ها و بارها می رود و دوستان را می بیند. Omicron او را نسبت به شیوع COVID-19 بیشتر آگاه کرد، اما باعث نگرانی او نشد.
این حتی در کریسمس ماه گذشته نیز صادق بود، زمانی که آزمایش او مثبت شد. اگرچه او مجبور شد برنامه های تعطیلات خود را لغو کند، با افرادی که می دید تماس بگیرد و کارهای زیادی را دوباره برنامه ریزی کند، آقای شرلوک رویکرد خود را حفظ کرد. او می گوید که در صورت لزوم به رعایت قوانین ایمنی ادامه می دهد، اما نمی ترسد و برنامه ای برای تغییر رفتار خود ندارد.
او می‌گوید: «می‌توانم بگویم کم و بیش کارم تمام شده است.
با این حال، دیگران پس از گذشت دو سال از یک بیماری همه گیر، کنار گذاشتن احتیاط بسیار دشوارتر هستند.
مارک گوسلین به عنوان ناظر مدرسه در لنوکس، ماساچوست کار می کند، جایی که تعداد دانش آموزان از تعطیلات به سرعت در حال افزایش است. این امر باعث شده است که برخی از والدین فرزندان خود را - حتی سالم - در خانه نگه دارند.
بنابراین در این ماه، آقای گوسلین نامه ای سرگشاده به جامعه نوشت و از او خواست که به سیستم مدرسه برای برداشتن گام های درست اعتماد کند. او می گوید که داده ها نشان می دهد که تقریباً کل نمایش در خارج از کلاس درس برگزار می شود. مدارس آنها کار می کنند تا اطمینان حاصل کنند که دانش آموزان از نظر اجتماعی دور، آزمایش شده و مبدل هستند.
خود والدین، آقای گوسلین، می دانند که چقدر برای بچه ها در مدرسه مهم است. او همچنین معتقد است که همه گیری در حال ورود به مرحله جدیدی است و خانواده ها باید دور هم جمع شوند. اخیراً از او پرسیده شد که آیا دوست دارد بداند آیا فرزندش در معرض این ویروس قرار گرفته است یا خیر. در این مرحله می گوید نه.
او گفت: "ما فقط باید به والدین اطمینان دهیم که مدارس آنها امن است و ... می توانند به ترس های آنها گوش دهند." ما باید در مقطعی یاد بگیریم که چگونه با آن زندگی کنیم.
پروفسور تیلور از دانشگاه بریتیش کلمبیا می‌گوید تاریخ نشان داده است که بیماری‌های همه‌گیر معمولاً به طور طبیعی زمانی ایجاد می‌شوند که دولت‌ها و مؤسسات شروع به کاهش محدودیت‌ها می‌کنند، زیرا مشخص می‌شود که افراد کمتری مایل به پیروی از آنها هستند.
او گفت: «مسئله یافتن راه هایی است که شخصاً برای غلبه بر این وضعیت مهم باشد. نتیجه این است که ما باید به خود یادآوری کنیم که این پایان خواهد یافت - همه‌گیری‌ها همیشه پایان می‌یابند.
نیک رول در این گزارش مشارکت داشت.
[ad_2]
مقالات مشابه
- علوم و تجهیزات آزمایشگاهی - شگفتی های آزمایشگاه
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- سازمان ملل متحد می گوید هزاران نفر از ضد پاکستان شبه نظامیان در افغانستان
- قاضی کمک های مالی تحریم ها علیه DOJ بیش از تابعیت سوال
- ترامپ، بایدن تجارت خارهای بر روی پاسخ کوروناویروس
- ترموکوپل Thermacouple چیست؟
- پارتن عذرخواهی برای گفتن همجنسگرا سبزها نامزد 'بیش از حد اردوگاه برای Tuggeranong'
- بازیکنان نا امید NBA دوباره تعجب می کنند که آیا باید
- AP + عکس بیکار در خانه آلبانی صبر کنید به ترک
- بایدها و نبایدهای مواد شیمیایی