معمولاً وقتی کامرون در اخبار است، موضوع منفی است. این کشور آفریقای مرکزی یکی از فقیرترین و فاسدترین کشورهاست. گروه اسلامگرای افراطی بوکوحرام طی دهه گذشته صدها هزار نفر را آواره کرده است. یک جنگ داخلی سطح پایین در دو استان آغاز شد، جایی که جدایی‌طلبان انگلیسی زبان از نظر اکثریت فرانسوی زبان به حاشیه رانده شدند. اما در روزهای اخیر، کامرون به صحنه ای برای چیزی متفاوت تبدیل شده است: قدرت ورزش برای باز کردن چیزی که نلسون ماندلا آن را "دریچه ای مهم برای ترویج بازی جوانمردانه و عدالت" توصیف می کند.
کامرون که میزبان دو سال جام ملت‌های آفریقا، تورنمنت پیشرو فوتبال در این قاره است، نه تنها به نمایشی از اشتیاق آفریقایی‌ها به بازی زیبا، بلکه به دنبال ثبات و دستیابی به دستاوردهای اقتصادی نیز تبدیل شده است.
مسابقات میدانی زمینه ای برای مسابقات ایده آل فراهم می کند. یکی تلاش مستمر آفریقا برای اعتماد به نفس است. حتی قبل از همه‌گیری، کامرون تلاش کرد تا نشان دهد که می‌تواند میزبان یک رویداد ورزشی بین‌المللی باشد. در سال 2019 نتوانست به موقع صندلی های آماده داشته باشد و مسابقات به مصر منتقل شد. امسال، باشگاه‌های فوتبال در اروپا به دلیل ترس از شروع مجدد همه‌گیری، تمایلی به بازی بازیکنان آفریقایی در جام حذفی نداشتند. در اوایل ماه گذشته، کنفدراسیون فوتبال آفریقا (CAF) در مورد این رویداد اختلاف نظر داشت.
پاتریس موتسپه، رئیس CAF، می‌گوید که این ترس‌ها شایسته برآورده شدن هستند. او گفت: «ما باید به خودمان به عنوان آفریقایی اعتماد و ایمان داشته باشیم.
اکنون که بازی‌ها آغاز شده‌اند، می‌تواند چیز مهم‌تری در کامرون آشکار شود.
درگیری در کامرون بقایای تاریخ خاص این کشور از حکومت استعماری تقسیم شده توسط فرانسوی ها و انگلیسی ها است. این شکاف هرگز حل نشد و در سال 2017 جنگ کنونی زمانی آغاز شد که وکلای دو استان انگلیسی زبان خواستار خودمختاری بیشتر شدند. از آن زمان تاکنون بیش از 3000 نفر کشته شده اند.
فعالان حقوق بشر و گروه بین المللی بحران، جام ملت های آفریقا را فرصتی برای ژست های حسن نیت و آتش بس می دانستند. در عوض، تنش تشدید می شود. شورشیان قول دادند که کبریت ها را در قلعه های خود به زور قطع کنند. ارتش با افزایش استقرار پاسخ داد. با این حال، در حالی که هر دو طرف از اشکال سخت تری از قدرت استفاده می کنند، مردم عادی کامرون قدرت را در ابزارهای نرم تر می یابند.
بمباران قلعه‌های جدایی‌طلب قبل از مسابقات، روحانیون مسلمان و مسیحی را بر آن داشت تا در مساجد و کلیساهای شهر یائونده، پایتخت، گرد هم آیند تا نمازگزاران هر دو مذهب را در دعای متحد رهبری کنند. اوایل روز چهارشنبه، تیراندازی در شهر جدایی طلب Buea، جایی که گروهی از تیم ها مستقر هستند، نتوانست مسابقه را خنثی کند.
فعالان حقوق بشر تردید دارند که چگونه می توان یک رویداد ورزشی بین المللی را در کشوری که درگیری داخلی باعث کشته شدن تعداد زیادی از مردم شده است، توجیه کرد. کامرونی‌ها در عزم خود برای میزبانی و جشن گرفتن شادی فوتبال آفریقا، استدلال متفاوتی را مطرح کرده‌اند: اینکه اتحاد و بازی جوانمردانه می‌تواند بیشتر از خشونت برای افشای بی‌عدالتی انجام دهد. سر و صدای اولیه وووزلا از طرفداران می تواند منادی شیرین صلح باشد.
[ad_2]
مقالات مشابه
- Ikigai: یک مفهوم به منظور افزایش کار و زندگی و حس ارزش
- اره-موتوری-آلکو-مدل-40-BKS-38
- چه Luzerne County رای دهندگان نیاز به دانستن در مورد مصاحبه برگه های رای در روز سه شنبه اولیه
- خرید رپورتاژ pbn | ریپورتاژ پی بی ان
- بیل جونز: به امید آینده ای بهتر برای همه ما
- وزارت بهداشت برجسته ژوئن 2020 خانه سالمندان گزارش بازرسی
- روش صحیح تقسیم ثروت
- برنانیوز پروژه 6040 حرف آخر ؛ تجربه 100 روز طلایی تا کنکور
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- سپاهی مجروح در مبارزه با مستی درایور تی